Een zeer persoonlijk blog over vertrouwen

24 dec , 2020

Vaak hoor je dat mensen een leven vóór en een leven ná een kankerdiagnose hebben. Hun leven is nooit meer hetzelfde en door de meesten wordt aangegeven geen vertrouwen meer te hebben in hun lichaam en bij elk pijntje te denken dat het (weer) mis is. Bij mij werkte dat precies andersom: ik leerde het afgelopen jaar steeds meer te vertrouwen op mijn lijf en ik ben gezonder dan ooit. Ik vertel je graag over dit proces in de hoop dat jij (of iemand die dit nodig heeft) ook leert vertrouwen op het eigen functioneren.

Overtuiging

Vrijdagochtend 20 maart 2020 werd ik ’s morgensvroeg volledig onverwacht gebeld door mijn nieuwe longarts met de medeling: “Ik bel je om te zeggen dat je corona hebt gehad en dat je met jouw longen heel veel geluk hebt gehad dat het mild was. Ik heb je dossier doorgenomen en de CT-scan van mei 2019 bekeken. Ik zie welke onderzoeken je hebt gehad voor de bronchiëctasieën en welke medicatie je nu hebt, maar ik kan niets vinden over de behandeling van je longkanker.”

Ik bleef even stil, terwijl mijn hersens verwerkten of ik dit wel goed verstaan had. Vervolgens reageerde ik met: “Dat kan kloppen, want ik heb geen longkanker.” Terwijl ik dit uitsprak, voelde ik ook de volledige overtuiging hiervan.

Om een lang verhaal kort te maken: er werd overlegd met het longteam en omdat de oncoloog ook overtuigd was van een longtumor (op basis van CT scan mei 2019), zou ik ter vergelijking opnieuw een scan krijgen.

Energie

We weten allemaal hoe druk het vervolgens werd in de ziekenhuizen en dat met name de longafdeling haar handen vol had aan Covid-19. Medio juni kon ik pas terecht voor de scan, waarvan ik 24 juni de uitslag kreeg: de plek was als sneeuw voor de zon verdwenen en bovendien was van mijn bronchiëctasieën nog maar een beetje over. Dat laatste is ook zeer bijzonder, omdat dit een zeldzame en chronische longziekte is. Het kan enkele jaren hetzelfde blijven, maar verbetering ervan werd als onmogelijk beschouwd.

Natuurlijk was ik opgelucht en heel blij met dit positieve bericht. Alsof ik een feitelijk bewijs kreeg van hoe goed ik me voel. Dit goede gevoel zorgde ook voor volledige ontspanning in de periode tussen 20 maart en 24 juni.

Zeer bewust had ik alleen Erik verteld over de bevindingen van het longteam. Hij steunt mij in mijn gezondheidsvertrouwen. Wanneer ik familie en vrienden in maart had verteld over de conclusie van de longarts en oncoloog, dan hadden ze me drie maanden lang belangstellend en bezorgd gevraagd of ik niet bang was, hoe ik het uithield om zo lang te moeten wachten, of ik me écht wel goed voel, wat ik zou doen als het werkelijk zo was,… etc. En hoe lief en positief dit ook is bedoeld, toch voelen deze uitspraken voor mij als negatieve energie. Energie die eerder ziekmakend is, dan helend. En tenslotte is voorkomen beter dan genezen.

Eerst geloven, dan ervaren

Wanneer ik dit verhaal nu vertel aan familie en vrienden, wordt het als een geluk, als wonder of als een foutje op de eerste scan beschouwd. Dat ik zelf heel bewust en intensief aan mijn genezing heb gewerkt, is alleen zichtbaar en merkbaar voor Erik en onze kinderen. Pas als je hier zelf op vertrouwt en het aan den lijve ondervindt, zal je het geloven. Onder het mom van ‘eerst zien, dan geloven’ presenteer ik me met dit persoonlijke verhaal aan jou. Maar waar ik me inmiddels ruim een jaar mee bezighoud, draait juist om het omgekeerde:

Eerst geloven, dan ervaren.

Hoe dan?

Doordat ik eigenwijs ben.
Toen ik maart en april 2019 zeer kortademig werd en voortdurend moe was, belandde ik voor onderzoek in het ziekenhuis. Bronchiëctasieën was de diagnose. Een zeldzame, chronische longziekte. Ik kreeg medicatie om het ademen te vergemakkelijken en tijdens een bronchoscopie werd tevergeefs geprobeerd de aangedane long te spoelen. De ernst van deze ziekte drong tot mij door toen enkele weken later de moeder van een familielid aan deze longziekte overleed; een verschrikkelijk levenseinde.

Plotseling dacht ik terug aan de reactie van mijn buurvriendin op de diagnose:

“Als het geen zeldzame ziekte was, was er allang iets voor gevonden. Daarom is het natuurlijk chronisch.”

Wondermiddel

Het gaf mij het inzicht dat er waarschijnlijk wél een remedie voor was en wie weet kon ik zelf wel dit middel ontdekken. Zo grapte ik vorig jaar zomer nog dat ik misschien hét medicijn had gevonden voor bronchiëctasieën nadat ik op onze laatste vakantiedag aan de Spaanse westkust op een schorpioenvis stapte. Dit doet namelijk zo verschrikkelijk veel pijn, dat je het alleen kunt verdragen als je fantaseert dat het ergens anders goed voor is. Even een tip tussendoor: de remedie tegen deze gifpijn is minimaal 1 ½ uur in heel heet zand staan of met je voet in heet water.

Qua remedie wist ik inmiddels beter omdat dr. Joe Dispenza op mijn pad was gekomen, of liever gezegd; op de digitale snelweg. Lang leve het algoritme! Ik heb zijn boeken gelezen, video’s gezien en het allerbelangrijkste: de meditaties toegepast die bij zijn boeken horen (dus niet die van YouTube).
Het voert te ver om zijn volledige theorie en methode uit te leggen, maar kortweg komt het neer op de transformatie van ‘eerst zien, dan geloven’ naar ‘eerst geloven en dan ervaren.’

Volgens dr. Joe Dispenza kun je wel een heleboel te wensen hebben en bedenken hoe het voor je zou zijn als die wens uitkomt, maar het wordt pas werkelijkheid als je je nu zo geweldig gaat voelen; alsof die wens al uitgekomen is.
Hoe je denkt en hoe je je voelt zendt een electromagnetische energie uit, die elke atoom in je leven beïnvloedt. De gedachte zendt een signaal uit en het gevoel trekt de ervaring naar je terug.

We kennen allemaal het principe van oorzaak – gevolg. Een simpel voorbeeld is: wanneer je in de regen loopt, word je nat. Oorzaak – gevolg wordt complexer wanneer we de verantwoordelijkheid bij iets of iemand anders leggen én wanneer we vervolgens een voorwaardelijk leven leiden. Als dit, dan dat. Als ik genezen ben, dan ben ik enorm dankbaar. Als mijn bedrijf succesvol is, zal ik overvloed ervaren. Als ik de ideale partner vind, zal ik eindelijk de liefde voelen. In feite wacht je hiermee op iets van buiten om jouw gevoel te verbeteren. Hierbij leef je in een wereld van te kort: het is er nog niet.

Wanneer je niets aan je huidige situatie verandert, zal je keer op keer teleurgesteld worden in dit te kort.

Wat doe je wel?

Je gaat op een rustige plek zitten, je sluit je ogen en je leert je lichaam emotioneel hoe jouw ideale toekomst voelt vóórdat het gebeurt. Hoe sterker dit positieve gevoel, hoe beter je dit kunt visualiseren. Daarmee wordt je toekomst je nieuwe herinnering, want in ons fysieke systeem werkt dit hetzelfde als het herinneren van je verleden. En hoe gaaf als je je leven verder kunt bouwen op jouw ideaal!?

Van alle Dispenza meditaties, die ik heb gekocht en beluisterd, is ‘Tuning in to new potentials’ voor mij de meest krachtige. Dit is inclusief een adem meditatie om in de staat van ‘nobody, no one, nowhere en no time’ te komen. Totale tijdsduur: 1 uur. En dit doe ik ’s morgens en ’s avonds.

Is het zo makkelijk?

O nee, absoluut niet.
Allereerst moest het voor mij een gewoonte worden om dagelijks twee uur hier de tijd voor te nemen, in alle rust en ontspanning. Thuis sprak ik af dat er niet tegen mij gesproken wordt wanneer ik met mijn ogen dicht en oortjes in op een stoel zit of op mijn yogamat of bed lig. Ook niet als dat héél lang duurt. 😉
Om buiten de meditatiemomenten mijn positieve emoties te behouden valt zeker niet mee. Mijn ongeduld en irritaties draven regelmatig op om mij weer terug te smijten in de energie van het verleden. Het is zoveel makkelijker om datgene wat je overkomt te kunnen wijten aan iets of iemand buiten jezelf. Heel bijzonder om te ervaren hoeveel beter ik hiermee kan omgaan naar mate de maanden verstrijken. Ik ben geduldiger, losser, milder, zachter, rustiger, blijer en meer ontspannen. Zo fijn dat de meditatiemomenten niet alleen voor mijzelf positief uitpakken, maar ook voor de mensen om mij heen.
Vooral in het begin is het moeilijk te blijven vertrouwen op het positieve effect. Dit vertrouwen is niet alleen belangrijk om gemotiveerd te blijven voor de meditaties, maar vooral om in de juiste staat te komen en energie voor je te laten werken.

Overgave in vertrouwen is hiertoe mijn intentie.

Vertrouwen is het sleutelwoord

Blijven vertrouwen als het bij jezelf eens tegenzit of als een dierbare iets ernstigs overkomt. Blijven vertrouwen op anderen, op een betere wereld op de politiek en nog honderdduizend andere zaken. Kunnen vertrouwen is een zeer sterke emotie. Mijn ervaring is dat het consequent werken aan mijn vertrouwen in een gezond lijf, mij enorm veel rust brengt. Ik kan mij gewoonweg niet meer druk maken om zaken die zouden kunnen gebeuren. Zelfs al doe ik mijn best op een voorstelling hiervan; het lukt niet. Een mogelijk tegenvallende toekomst is blijkbaar uit mijn systeem.

En wat leeft dat lichter!

“Ja maar jij hebt makkelijk praten. Jij hebt een leuk en makkelijk leven.” Dit heb ik al zo vaak gehoord en het is helemaal waar.
Sinds mijn 15e sterk ben ik sterk bewust van de werking van energie, met name van hoe positieve energie voor mij kan werken. Ik ben werkelijk een zondagskind. Zo ben ik geboren en opgevoed. Dat is natuurlijk al winst en iets waar ik enorm dankbaar voor ben. Hierop blijven vertrouwen is een ander verhaal. Dat verhaal schreef ik ooit aan Josje de Klerk, als reactie op een oproep van haar. Zij maakte van mijn verhaal een artikel. Een link hiernaar vind je onder dit blog.

Soms kon ik als zondagskind zowel overmoedig als zwaarmoedig zijn. Overmoed resulteerde vaak in te veel hooi op mijn vork nemen met stress tot gevolg. Zwaarmoedig zijn uitte zich in doemdenken: ‘wanneer houdt mijn geluk op?’ Zonde van die negatieve energie, weet ik nu. Volop genieten was beter geweest.

Overmoed en doemdenken zijn nu vervangen door een nieuw bewustzijn en vertrouwen, waarbij mijn energie bepalend is.

Als je je energie verandert, kun je pas je leven veranderen. In de meditaties van dr. Joe Dispenza werk je aan die energie door min of meer los te komen van jezelf, van de tijd en plaats. Dat klinkt zweverig en zo voelt het ook, zalig! Heerlijk ontspannend om te gaan ‘from someone to no one, from somebody to nobody, from somewhere to no where and from sometime to no time.’ Als je vervolgens vanuit deze staat een duidelijke intentie kunt combineren met een verhoogde emotie, dan heb jij straks ook ‘makkelijk praten.’ Letterlijk en figuurlijk. Hoe tof is dat!?

De toekomst

Zoals voor velen bracht dit jaar ook mij veel bezinning. Minder afspraken, minder werk en vaker thuis zijn was ideaal om volledig dit energiewerk te kunnen richten op een gezond lichaam. Ik ervaar dit jaar als een aangename vertraging waarin meer ruimte is voor wat werkelijk belangrijk voor me is.

Vanuit ontspanning en vertrouwen gezond worden, betekende ook dat ik sterk vertraagde in mijn werk. Soms voelde het alsof ik een slak was die langs de snelweg sloop, terwijl alle andere ondernemers voorbij raceten om zo snel mogelijk een denkbeeldige finish te halen. Ik zag het aan en liet het gebeuren, zonder twijfel en zonder onrust. Ook in mijn bedrijf heb ik het volste vertrouwen.

Vertragen in mijn werk gaf tegelijkertijd het inzicht dat optimale energie ook de basis is van spreken met aandacht. Zowel zelf aandachtig spreken als de aandacht van de luisteraar(s) behouden. Dit is zo mooi inzetbaar, zelfs voor hen die twijfelen over:
Wat moet ik wanneer zeggen?
Hoe moet ik dat zeggen?
Hoe ga ik om met zenuwen?
Hoe houd ik de aandacht vast?
Hoe houd ik het spreken vol?
Hoe voorkom ik heesheid?
Hoe voorkom ik keelpijn bij lang spreken?
Hoe houd ik mijn adem onder controle?
Hoe reageer ik op mijn publiek?

Ik ben er weer! Energieker en enthousiaster dan ooit!
Geïnspireerd om jouw sprekers-energie en stemvertrouwen te optimaliseren.

Samen filosoferen over dit onderwerp of gelijk met me aan de slag?

Neem vrijblijvend contact op voor een Gratis Adviesgesprek.

Voel je vrij dit blog te delen als inspiratie voor wie verlangt naar een positiever lichter leven.

Warme groet,

Monique